Την Κυριακή 08.05.2016 όλοι στους δρόμους!Ξεσηκωμός τώρα!
Βρισκόμαστε σε μια εποχή τεράστιων αντιφάσεων. Από τη μία οι δυνατότητες της παραγωγής και της τεχνολογίας εκτινάσσονται. Από την άλλη, το χάσμα μεταξύ αυτών που έχουν τα πάντα και αυτών που δεν έχουν τίποτα γιγαντώνεται. Στην Ελλάδα των μνημονίων η ανεργία είναι στο 24% ενώ οι συνθήκες όσων εργάζονται δικαιολογούν το χαρακτηρισμό του εργασιακού μεσαίωνα: μερική απασχόληση, απλήρωτη εργασία, μαύρα μεροκάματα. Στα χρόνια του μνημονίου ο εργασιακός χάρτης διαλύεται και ξαναχτίζεται από την αρχή με πιο σκληρούς όρους εντατικοποίησης, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με μισθούς πείνας. Με το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό ένα βήμα πριν την ψήφιση, με τη σπάθη των επιπρόσθετων μέτρων να βρίσκεται διαρκώς πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων, μένει να απαντηθεί το ερώτημα του πώς δεν θα συνεχίσουμε στο δρόμο που χαράζουν για μας, τι να κάνουμε για να μη ζήσουμε σαν δούλοι.
Εκτός από μια κοινότυπη παραδοχή για το πόσο επίκαιρα είναι τα συνθήματα του Σικάγο του 1886, είναι καιρός να δούμε πως μπορούμε όλοι εμείς να αλλάξουμε την κατάσταση.
Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να στηρίζεται στα απομεινάρια του παρελθόντος. Η μόνη λύση για την αντεπίθεση και την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, μιας κατάστασης που τείνει να παγιωθεί και η οποία σκιαγραφεί ένα μαύρο μέλλον για μας, είναι η οργάνωσή μας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση όμως δεν μπορεί να βοηθήσει ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που δε χωρά όλους εμάς και δεν μας αναγνωρίζει ως εργαζόμενους. Τα αδιέξοδα του συνδικαλισμού αυτού είναι γνωστά. Σε κάθε καμπή της πάλης υπενθυμίζουν ότι έχουν ταχθεί με το πλευρό του αντιπάλου. Ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη νηνεμία του κινήματος μετά την απεργία στις 4 Φλεβάρη, ευθύνονται για το ότι η 48ωρη απεργία για την ψήφιση του ασφαλιστικού έχει καταλήξει μεταφερόμενη αργία. Μεγάλες είναι οι ευθύνες και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και του ΜΕΤΑ, που έπαιξαν ρόλο σε όλη αυτή την κατάσταση υιοθετώντας την άθλια πρόταση για 48ωρη όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο. Που όλο αυτό το διάστημα δεν πήραν πρωτοβουλίες για να μην αποκλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων μετά την 4 Φλεβάρη, ούτε στήριξαν ανάλογες προσπάθειες που δρομολογήθηκαν από πρωτοβάθμια σωματεία και εργατικές συλλογικότητες, όπως η Συνέλευση Αγώνα.
Η μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι εφικτή, όπως και η μείωση των ωρών εργασίας. Για να τα έχουμε όμως αυτά πρέπει να θυσιάσουν τα κέρδη τους τα αφεντικά. Εμείς είμαστε οι δημιουργοί του πλούτου που καρπώνονται οι λίγοι. Χρειάζεται να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας για να διεκδικήσουμε μια ζωή που να απαντά στις ανάγκες μας κι όχι στα κέρδη τους!Είναι καιρός να μιλήσουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Είναι καιρός να παλέψουμε συλλογικά ενάντια σ όλα τα νομοσχέδια και τα μέτρα που κάνουν μαύρες τις ζωές μας. Οργανωνόμαστε στους χώρους της δουλειάς για τα δικαιώματά μας!
10.00//Ερμού//Απεργιακή Συγκέντρωση στο εμπόριο-Να μην ανοίξει κανένα μαγαζί!
12.00//Χαυτεία//Εργατική συγκέντρωση