Τον τελευταίο χρόνο βλέπουμε μεγάλο ενδιαφέρον για την τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευση. Η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι θέλει να γίνουν πολλοί οι σπουδαστές και οι μαθητές στα ΙΕΚ και τα ΕΠΑΛ και θα εξαγγείλει νέο νομοσχέδιο μέσα στο φθινόπωρο με όλες τις καινούριες αλλαγές που θα είναι για το καλύτερο.
Το καλύτερο για ποιον όμως;
Γιατί οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στα δυο χρόνια φοίτησής μας στα ΙΕΚ πολλά δεν είναι όπως θα έπρεπε κι ας λένε ότι είναι για το καλό μας.
Τι γίνεται για το ¨καλό μας¨…
- Για το καλό μας… δεν κάνουμε εργαστήρια.
Στα ΙΕΚ μας δεν έχουμε ούτε τον βασικό εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις και δε διαθέτουν για εμάς, ούτε για μαρκαδόρους.
- Για το καλό μας… δεν έχουμε φοιτητικές παροχές που είναι δεδομένες για όλους τους φοιτητές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ.
Μας λένε ότι δε δικαιούμαστε πάσο και δεν μας δίνουν ούτε συγγράμματα για να διαβάσουμε!
- Για το καλό μας… δεν πληρωνόμαστε όταν κάνουμε πρακτική.
Αν και δουλεύουμε κανονικά τους 6 μήνες που κάνουμε πρακτική, θεωρούν δεδομένο ότι δεν πρέπει να πληρωνόμαστε για τη δουλειά μας, αφού το κάνουμε «για να μάθουμε»!
Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά?
Μπορεί να μας χωρίζουν λίγο πολύ οι κατευθύνσεις που διαλέγουμε ως αντικείμενο σπουδών, αλλά τα προβλήματά μας είναι κοινά. Όσοι σπουδάζουμε στα ΙΕΚ αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ανησυχίες, επομένως θα αντιμετωπίσουμε αυτήν τη επίθεση συλλογικά.
Πρώτο βήμα η συγκρότηση επιτροπής αγώνα σε κάθε ΙΕΚ!
Σε αυτή την επιτροπή μπορούμε να συνεδριάζουμε και να συζητάμε προβλήματα που απασχολούν τον καθένα μας, αλλά και τρόπους να τα λύσουμε. Προβλήματα για το πώς σπουδάζουμε, το πώς λειτουργεί η σχολή μας, αλλά και την καθημερινότητά μας.
Προβλήματα που αφορούν τα συμφέροντα μας σαν μελλοντικοί ή τωρινοί εργαζόμενοι και τα εργασιακά μας δικαιώματα που καταπατούν οι εργοδότες με τις ευλογίες των κυβερνήσεων.
Είναι σημαντικό λοιπόν να κάνουμε συνελεύσεις στις οποίες θα μπορούμε να συζητάμε όλοι μαζί για τα προβλήματά μας και να παίρνουμε αποφάσεις, προκειμένου να μπορέσουμε να δώσουμε τη δική μας απάντηση σε όλα αυτά, να καταφέρουμε να ορίζουμε εμείς πώς θα σπουδάζουμε και θα δουλεύουμε.
Ήδη υπάρχουν αρκετά παραδείγματα σε πολλά ΙΕΚ, που μέσα από τον συντονισμό των σπουδαστών, κατάφεραν να αποκτήσουν τη δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ, όπως όλοι οι φοιτητές, αλλά και διευκολύνσεις στις ώρες μαθημάτων για αυτούς που δουλεύουν! Τέτοια παραδείγματα δείχνουν ότι συλλογικά μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Γιατί μόνος του δεν έκανε κανένας τίποτα!
Θέλουμε και μπορούμε να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας αναλογούν στις σπουδές και στην δουλειά μας!
Να πάμε ενάντια σε Κυβέρνηση και ΕΕ που στόχο έχουν να τσακίσουν τη γενιά μας. Ειδικότερα μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες της νέας υπουργού παιδείας που θέλει να υποβαθμίσει κι άλλο τα ΙΕΚ που φοιτούμε, ώστε τελικά η πολυπόθητη πιστοποίησή μας αντί να εξυπηρετεί τις πραγματικές μας ανάγκες για μόρφωση και κατάρτιση στο πεδίο που επιλέγουμε, να είναι απλά μια «πύλη εισόδου» για εμάς στην αγορά εργασίας με τους χειρότερους όρους, όπου η εργασία μας θα είναι για λίγους μήνες και μετά ξανά ανεργία, δε θα έχουμε δικαιώματα και ο μισθός μας θα είναι ίσος με ψίχουλα και χωρίς ασφάλιση.
Θέλουμε να μπορούμε να κάνουμε εργαστήρια και να μην περιμένουμε να μάθουμε μόνο μέσα από την πρακτική, όσα προτίθεται να μας μάθει ο εκάστοτε εργοδότης.
Δε θέλουμε και δεν μπορούμε να πληρώνουμε εμείς τα αναλώσιμα για να κάνουμε τις βασικές ασκήσεις στα εργαστήριά μας.
Θέλουμε να έχουμε συγγράμματα που να μας παρέχουν γνώσεις και να μας καλύπτουν και για τις εξετάσεις πιστοποίησης.
Θέλουμε να έχουμε το αυτονόητο δικαίωμα για πάσο όπως όλοι οι σπουδαστές.
Δεν είμαστε μαθητές δεύτερης κατηγορίας! Έχουμε ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους μαθητές και φοιτητές! Μέσα από τους αγώνες που μπορούμε να δώσουμε μαζί, να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα που μας στερούν!
Δεν τους χαρίζουμε τίποτα!
Δε διαπραγματευόμαστε τις σπουδές και τη ζωή μας!
Δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή!