Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί Θεσσαλονίκης: Νέα συνέλευση 28.02, ΕΔΟΘ, 17.00

Ο Σύλλογος Αδιόριστων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης καλεί τα μέλη αλλά και κάθε αδιόριστο συνάδελφο εκπαιδευτικό σε νέα συνέλευση την Κυριακή 28.02.2016, στις 17.00, στην ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51) με σκοπό την αποτίμηση δράσεων και σχεδιασμό επόμενων κινήσεων, ενώ οι εγγραφές μελών γίνονται με αντίγραφο ταυτότητας και πτυχίου.

Έχει προηγηθεί η επιτυχημένη εκδήλωση του Συλλόγου με θέμα “Η κατάσταση στην παιδεία σήμερα και το πρόταγμα για την κοινωνικά αναγκαία παιδεία” την Κυριακή 21.02.2016.

Σύμφωνα και με την απόφαση της ιδρυτικής συνέλευσης, ο Σύλλογος έκανε παρέμβαση στη φιέστα για τον Εθνικό διάλογο για την παιδεία

Είμαστε όλοι και όλες απόφοιτοι καθηγητικών σχολών. Με άλλα όνειρα ξεκινήσαμε όταν σπουδάζαμε και τελείως αλλού βρισκόμαστε οι περισσότεροι. Κάποιοι δουλεύουμε ως αναπληρωτές, κάθε χρόνο μια καινούρια περιπέτεια, μια καινούρια περιπλάνηση, χωρίς καμία προοπτική για σταθερότητα και ασφάλεια. Κάποιοι άλλοι στην εργασιακή περιπλάνηση σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, ανασφάλιστα και μαύρα, για να μπορέσουμε προσωρινά να τα βγάλουμε πέρα. Κάποιοι άλλοι έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε εκπαιδευτικοί και κάνουμε τελείως άσχετες δουλειές. Δασκάλες σερβιτόρες, φιλόλογοι πωλητές, φυσικοί γραμματείς. Για να μην πούμε για την εθελοντική εργασία στο βωμό του bullet στο βιογραφικό και της πολυπόθητης προϋπηρεσίας που όλοι μας ζητάνε! Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι αυτό είναι κάτι προσωρινό και ότι θέλει θυσίες η εργασιακή αποκατάσταση, αλλά πλέον αυτή η περίοδος διαρκώς παρατείνεται, τείνοντας να γίνει μόνιμη. Έχουμε φτάσει σε σημείο να αμφισβητούμε κάθε μέρα την δυνατότητα μας να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, αγωνιώντας για το αν θα ανανεωθεί η σύμβαση, αν θα μας ξαναπάρουν αναπληρώτριες, αν θα βγει καινούρια προκήρυξη στα ντροπιαστικά voucher. Εννοείται φυσικά ότι μας στερείται κάθε δυνατότητα να οργανώσουμε τη ζωή μας και το μέλλον μας, γεγονός που οδηγεί στον κατακερματισμό της προσωπικότητας μας και στην καταβαράθρωση των προσδοκιών μας.

Την ίδια στιγμή που οι εν δυνάμει εκπαιδευτικοί βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, η εκπαίδευση βιώνει μια τεράστια κρίση. Εκατοντάδες σχολεία έχουν κλείσει ή συγχωνευθεί, οι συνταξιοδοτήσεις δεν συνοδεύονται από αντίστοιχες προσλήψεις (η λέξη διορισμός έχει βγει από την ατζέντα του υπουργείου!), με αποτέλεσμα να υπάρχουν χιλιάδες λειτουργικά κενά και υπεράριθμα τμήματα. Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες δραματικών περικοπών στον κρατικό προϋπολογισμό θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την εκτίναξη της αδιοριστίας και της ελαστικής εργασίας με προσλήψεις εκπαιδευτικών όχι μόνο μέσω ΕΣΠΑ αλλά και μέσω voucher από το Υπουργείο Εργασίας πεντάμηνης ή οκτάμηνης διάρκειας και δουλοκτητικά σύμφωνα απασχόλησης των 400 ευρώ σε εκπαιδευτικές δομές που θα πάψουν να βρίσκονται υπό την αιγίδα του ΥΠΟΠΑΙΘ. Η ευθύνη για την υποβάθμιση της εκπαίδευσης επιχειρείται να μετατεθεί στις πλάτες των εκπαιδευτικών μέσω της αξιολόγησης και του αυστηρού πειθαρχικού δικαίου, αλλά και των γονέων, που για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της εκπαίδευσης καταφεύγουν σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Το μεγαλύτερο κόστος το επωμίζονται τα παιδιά, που καλούνται από νωρίς να προσαρμοστούν στο πρότυπο του πειθήνιου εργαζόμενου. Η εκπαίδευση έχει πάψει να θεωρείται κοινωνικό αγαθό και αντιμετωπίζεται σαν μια αντιπαραγωγική επιχείρηση που πρέπει να προσαρμοστεί στους νόμους της αγοράς. Είναι επίθεση στα εκπαιδευτικά και μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, που θέλει να διαμορφώσει μια νέα γενιά νέων εργαζομένων που θα κουμπώνει στον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν.

Βέβαια η εκπαίδευση δεν βρίσκεται σε κοινωνικό κενό. Η εκπαιδευτική πολιτική που ασκείται και εφαρμόζεται από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ( ως συνέχεια και της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων), αποτελεί κομμάτι της γενικότερης νεοφιλελεύθερης πολιτικής η οποία εφαρμόζεται και στη χώρα μας με συντονισμένες κινήσεις μέσω των εντολών της ΕΕ, με σκοπό την ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια και την ακόμα μεγαλύτερη δική μας φτωχοποίηση. Η ΕΕ μαζί με τα ντόπια οικονομικά συμφέροντα μέσω των μνημονίων προωθούν την υποβάθμιση και την εξαγορά του δημόσιου τομέα, καταστρέφουν το κοινωνικό κράτος και καταστρατηγούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στο βωμό του κέρδους. Τελικά υποτιμούν την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση καθιστώντας τον άνθρωπο εργαλείο κερδοφορίας.

Μπροστά σε αυτό το φαινομενικό αδιέξοδο, πήραμε τη γενναία απόφαση να μαζευτούμε σε αυτή την αίθουσα και να συστήσουμε ένα συλλογικό όργανο.       Ένα συλλογικό όργανο, τον σύλλογο αδιόριστων εκπαιδευτικών, το οποίο θα κάνει τη δική του αντιπρόταση μπροστά σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση που μας επιβάλλεται κάθε μέρα. Πιστεύουμε πως μόνο μέσω της συλλογικότητας και του αγώνα μπορούμε να ανατρέψουμε τους όρους που δημιουργούν αυτή την πραγματικότητα και να προτάξουμε μια άλλη, βάσει των αναγκών μας και των αδιαπραγμάτευτων δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σε αυτήν την κατάσταση δεν χωρούν ούτε οι συντεχνιακές διεκδικήσεις ούτε η ατομική εξέγερση μέσω καναπέ. Γι’ αυτό προχωρούμε στην ανασύσταση του συλλόγου αδιόριστων εκπαιδευτικών προκειμένου να οργανωθούμε σε αγωνιστική κατεύθυνση όλοι οι άνεργοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι και αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, χωρίς διαχωρισμούς και συντεχνιακές λογικές. Ο σύλλογος αυτός ήταν ο πρωταγωνιστής της συγκλονιστικής μάχης κατά του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ το 1998, μιας μάχης που σε μια εποχή κινηματικής νηνεμίας πέτυχε νίκες (μεγάλη αύξηση διορισμών από την επετηρίδα τότε) αλλά και διαμόρφωσε αγωνιστική συνείδηση σε μια ολόκληρη γενιά.

Ο σύλλογος αυτός, θέλουμε να είναι σύλλογος βάσης και με ανώτερο όργανο απόφασης τη γενική συνέλευση, όλα τα μέλη να μπορούν συμμετέχουν στις αποφάσεις του. Δε θέλουμε σύλλογο σφραγίδα ή σύλλογο φάντασμα. Θέλουμε έναν ζωντανό σύλλογο, με δυναμικές δράσεις που θα κάνουν θόρυβο στην κοινωνία, με μαζικότητα και συμμετοχή όλο και περισσότερων εκπαιδευτικών που θέλουν να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη σταθερή εργασία και στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Σαν σύλλογος, θα βάλουμε ξανά στην πολιτική ατζέντα τη λέξη διορισμός και θα την κάνουμε να ακουστεί δυνατά σε, διευθύνσεις, υπουργεία και επιτελεία των Βρυξελλών . Με τη δράση μας, θα δείξουμε ότι κι εμείς είμαστε εδώ και ότι δε μπορούν να μας κοροϊδεύουν άλλο, παίζοντας με τις ζωές μας.

εργαζομένων στα φροντιστήρια, με τις δομές οργάνωσης των ανέργων (Δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων) και με οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της κοινωνίας αγωνίζεται. Γιατί το αίτημα για σταθερή και μόνιμη εργασία και το αίτημα για παιδεία αφορά όλη την κοινωνία και μαζί με αυτήν θα συμπορευτούμε.