Την Τετάρτη 10/2/2021 είχα κανονίσει συνέντευξη σε μια τεχνική εταιρία στο Χολαργό. Η συνέντευξη ξεκίνησε καθώς το υποψήφιο αφεντικό μου ζήτησε να του πω δυο πράγματα για μένα, ενώ τα είχε διαβάσει στο CV που είχα ήδη στείλει. Η ειρωνεία και τα “αστειάκια” με σαφή δεικτικό χαρακτήρα ξεκίνησαν ήδη από την αρχή καθώς το πρώτο σχόλιο ήταν ότι χρειάστηκα 7 χρόνια (ή 6,5) για να τελειώσω τη σχολή αρχιτεκτονικής. Ωστόσο θεώρησα ότι δεν έπρεπε να δώσω σημασία και να συνεχίσω γιατί ίσως να ήταν λάθος η εντύπωση που μου είχε σχηματιστεί.
Οι ειρωνείες προφανώς συνεχίστηκαν μαζί με το χιούμορ κακού τύπου, που ευτυχώς δεν είχε σεξιστικό χαρακτήρα, απλώς προσβλητικό. Η εντύπωση που μου έδινε ο άνθρωπος απέναντί μου ήταν ότι για εκείνον δεν αξίζω τίποτα και θα μου έκανε κατά κάποιο τρόπο “τη χάρη” να εργαστώ εκεί, καθώς η συζήτηση είχε να κάνει μόνο με μένα και καθόλου με το αντικείμενο του γραφείου ή τα δικά του ζητούμενα. Σε κάποια στιγμή με ρώτησε αν οδηγώ και του απάντησα πως έχω δίπλωμα αλλά δεν διαθέτω δικό μου όχημα και η αλήθεια είναι πως δεν έχω εξοικείωση με το αυτοκίνητο. Εκεί λοιπόν άρχισε να γελάει και να μου λέει ότι “δε μου φτάνει να έχετε δίπλωμα, να οδηγείτε θέλω”, θεωρώντας κάτι αστείο ένας άνθρωπος να έχει κάποια είδους φοβία με την οδήγηση.
Ενώ λοιπόν δεν πληρούσα ένα από τα βασικά κριτήρια για τη θέση, όπως ο ίδιος μου εξήγησε, αποφάσισε να συνεχίσει αντί να τερματίσει εκεί τη συνέντευξη. Με ρώτησε τι γλώσσες μιλάω και του απάντησα Αγγλικά και Γερμανικά. Το επίπεδο των Αγγλικών μου ήταν C2 πράγμα που μπορεί να αποδειχτεί από σχετικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας. Ωστόσο εκείνος άρχισε να αμφισβητεί κατά πόσο είναι καλά τα αγγλικά μου και όταν του αποκρίθηκα πως μπορώ να συντάξω κείμενο στα αγγλικά, μου είπε πως “εδώ έχω ένα μικρό τεστάκι για να δω σε τι επίπεδο είναι τα αγγλικά σας αν όντως ισχύει αυτό που λέτε”. Μου έδωσε ένα κείμενο στα αγγλικά, περίπου 2 παραγράφων, που μου ζήτησε να το μεταφράσω και να του πω τι λέει πάνω κάτω. Ήταν όμως τόσο “γενναιόδωρος” που μου έδωσε όσο χρόνο χρειαζόμουν. Κάπου εκεί θεώρησα ότι η συνέντευξη θα έφτανε στο τέλος της και θα με έδιωχνε, αλλά μόλις τελείωσα τη μετάφραση, μου ανακοίνωσε ότι έχει ακόμη ένα τεστ.
Το δεύτερο τεστ αφορούσε την ικανότητά μου στην ορθογραφία, αυτή τη φορά στα Ελληνικά. Μου έδωσε ένα κείμενο με ορθογραφικά λάθη και ζήτησε από μένα να το διορθώσω. Εμφανώς εκνευρισμένη διόρθωσα το κείμενο και μετά ακολούθησε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: αν είχα βέβαια δυσλεξία θα είχα αποτύχει στο τεστ και επιπλέον θα αισθανόμουν πολύ περίεργα…
ΑΦΕΝΤΙΚΟ: έχετε;
Ε: δεν είναι αυτό το θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν και προσωπικά γνωρίζω μηχανικούς οι οποίοι αν και δυσλεκτικοί είναι πολύ καλοί στη δουλειά τους και γνωρίζουν να χειρίζονται άριστα προγράμματα.
Α: αυτό δηλαδή τώρα ως τι να το εκλάβω;
Ε: είναι απλά μια σκέψη που έκανα με αφορμή αυτό
Α: απλά από το ύφος σας φαίνεστε να είστε λίγο επιθετική…
Ε: δε νομίζω ότι η μάσκα σάς αφήνει περιθώρια να καταλάβετε το ύφος μου!
Α: άρα το προηγούμενο ήταν κάτι σαν χιούμορ;
Ε: όχι, ήταν απλά μια σκέψη μου.
Α: το θεωρείτε δηλαδή κακό από μέρους μου;
Ε: ήταν απλά μια σκέψη μου. Αν ήταν καλό ή κακό δε θα σας το πω εγώ.
Μετά από αυτό το επεισόδιο με ρώτησε κάποια ακόμη πράγματα για μένα και φυσικά δε μου είπε τίποτα για το αντικείμενο της δουλειάς παρά μόνο όταν εγώ ρώτησα κι επέμεινα να μάθω. Στο τέλος ρώτησα και σχετικά με το οικονομικό στο οποίο αρνήθηκε κατηγορηματικά να μου απαντήσει. Το μόνο στοιχείο που έδωσε είναι πως πρόκειται για εξαρτημένη σχέση εργασίας μέσω ΙΚΑ και άρα αφορά 14 μισθούς. Ήταν απίστευτα αρνητικός στο να μου πει πόσα χρήματα σκέφτεται για αμοιβή καθώς κάτι τέτοιο θα μου το ανακοίνωνε μόνο σε περίπτωση που θα ήθελε να συνεργαστεί μαζί μου και θα το συνυπολόγιζε ανάλογα με την ποιότητα της δουλειάς μου. Τουλάχιστον αυτό άφησε να εννοηθεί.
Πριν τελειώσει η συνέντευξη μου είπε πως τον προβληματίζει πάρα πολύ το ζήτημα με την οδήγηση και ότι για αυτόν είναι το βασικότερο. Εκεί πλέον σιγουρεύτηκα ότι ο άνθρωπος απέναντί μου εκδήλωσε αυτή την κακοποιητική συμπεριφορά απλά και μόνο για την τέρψη του. Δεν είχε σημασία αν θα έπαιρνα ή όχι τη δουλειά, αλλά είχε σημασία μόνο να με εξευτελίσει. Γιατί αυτή η εμπειρία ήταν πέρα για πέρα εξευτελιστική και ταπεινωτική. Είχε απέναντί του έναν άνθρωπο -συγκεκριμένα για την περίπτωσή μου- με 5ετές πτυχίο, 2ετές μεταπτυχιακό, δημοσιεύσεις, ερευνητικές εργασίες και με έβαλε να διορθώσω κείμενο με ορθογραφικά λάθη!!! Δεν ήξερα ότι προϋπόθεση για να πάρεις μια θέση εργασίας σε τεχνική εταιρία είναι να ξέρεις άριστη ετυμολογία κι ορθογραφία λέξεων, πράγμα που πλέον γίνεται αυτόματα σε όποιο πρόγραμμα συγγραφής κειμένου κι αν χρησιμοποιήσει κανείς.
Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο γεγονός δεν ήταν μεμονωμένο και σε αυτή τη διαδικασία υποβάλλεται κάθε συνάδελφος που ζητά δουλειά στο εν λόγω γραφείο. Κάθε συνάδελφος και συναδέλφισσα με 5ετές πτυχίο καλείται να εξευτελίζεται με αυτό τον τρόπο απλά και μόνο γιατί “βρέθηκε στην ανάγκη” του εν λόγω εργοδότη!!! Κανένας εργοδότης δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να συμπεριφέρεται έτσι σε μια νέα μηχανικό απλά και μόνο εκμεταλλευόμενος τη λαχτάρα μας να βρούμε μια δουλειά ώστε να συντηρήσουμε τις εαυτές και τους εαυτούς μας. Το γεγονός ότι τέτοιοι άνθρωποι μας προσφέρουν εργασία δεν είναι δικαιολογία ώστε να δεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές ούτε φυσικά ο φόβος της ανεργίας πρέπει να μας κάνει να καταπίνουμε αυτού του είδους τις προσβολές. Κανένα αφεντικό δε θα μας πει πόσο αξίζουμε ούτε μπορεί να μας αποδείξει την “ανικανότητά” μας με τέτοια τεχνάσματα.
Την εν λόγω καταγγελία, λοιπόν, την καταθέτω όχι μόνο γιατί με πρόσβαλε σαν μηχανικό, εργαζόμενη κι άνθρωπο, αλλά κυρίως γιατί σκέφτομαι όλους εκείνους κι όλες εκείνες που ζήτησαν ή θα ζητήσουν δουλειά σε αυτό το γραφείο. Πολύ περισσότερο όμως για να πάρουν θάρρος και οι επόμενες και οι επόμενοι συνάδελφοι και να μιλήσουν όταν η αξιοπρέπειά τους θίγεται και να καταγγείλουν αντίστοιχα περιστατικά.