133 χρόνια μετά την 1η Μαΐου στο Σικάγο του ’86, με κεντρικό το αίτημα της κατοχύρωσης του 8ωρου. νεολαία και εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στα ίδια αμείλικτα ερωτήματα. ΨΩΜΙ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΖΩΗ!
Η πολιτική που εφαρμόστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια από κυβερνήσεις – ΕΕ – κεφάλαιο, ξεθεμελίωσε εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, οδήγησε στη φτώχεια πλειοψηφικά τμήματα της κοινωνίας και εκτόξευσε τα ποσοστά της ανεργίας με τα μνημόνια και τους νόμους της. Αφού μας έκαναν θυσία στο βωμό της σωτηρίας των κερδών της μειοψηφίας της κοινωνίας, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των κάθε λογής εκμεταλλευτών, δημιουργούν το νέο πλαίσιο, τις νέες συνθήκες με τις οποίες θέλουν να δουλεύουμε και να ζούμε στο σύστημά τους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει ότι τα μνημόνια «τελείωσαν», ενώ στην πραγματικότητα, δεν έχει καταργήσει κανένα από αυτά, τσακίζοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων, εξαθλιώνοντας τους ανέργους και διαλύοντας την προοπτική μιας ολόκληρης γενιάς. Την ίδια στιγμή ενισχύει την αντιδραστική συμμαχία με Ισραήλ και Αίγυπτο και συνεχίζει να εξοπλίζει τις στρατιωτικές εμπλοκές σε Βαλκάνια και Αν. Μεσόγειο.
Η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την ΕΕ και την εργοδοσία προσπαθούν με κάθε τρόπο να ενσωματώσουν τη νεολαία στον εργασιακό μεσαίωνα που περιγράφουν. Νέα προγράμματα μαθητείας, επανακατάρτισης και απλήρωτων πρακτικών εμφανίζονται συνεχώς με τον εργαζόμενο να «μετατρέπεται» σε μαθητευόμενο – πρακτικάριο και παρόλο που στην ουσία εργάζεται κανονικά, δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ταυτόχρονα, σε κλάδους όπως το εμπόριο και ο επισιτισμός, όπου έχουν εφαρμοστεί όλα τα αντεργατικά μέτρα που έχουν ψηφιστεί την τελευταία δεκαετία, έχει δημιουργηθεί μια νέα πραγματικότητα. Η προσπάθεια κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, τα ωράρια λάστιχο, οι μισθοί πείνας, η μη καταβολή των δώρων, η εργοδοτική τρομοκρατία και τα ολοένα αυξανόμενα εργατικά ατυχήματα συνθέτουν το παζλ της μαύρης πραγματικότητας των νέων εργαζομένων.
Απέναντι σε όλα αυτά που μας επιβάλλουν οφείλουμε να απαντήσουμε μαχητικά και οργανωμένα! Η αιματοβαμμένη πρωτομαγιά του 1886 αποτελεί φάρο των αγώνων του εργατικού κινήματος. Αν 133 χρόνια πριν, στο Σικάγο του 1886 πυροβολούσαν εργαζόμενους, στην Ελλάδα του σήμερα, το κεφάλαιο και οι εκφραστές του πυροβολούν το παρόν και το μέλλον μας.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ το εργατικό κίνημα, η νεολαία, οι άνεργοι πρέπει να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο. Με όπλο τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τις συλλογικότητες γειτονιάς, την οργάνωση και τον συντονισμό από τα κάτω, κόντρα στις διορισμένες διοικήσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τον αστικοποιημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό τους που επιχειρεί να παραχαράξει την πρωτομαγιά και να την «βαφτίσει» αργία, το εργατικό κίνημα μπορεί να περιγράψει μια διαφορετική προοπτική, που θα είναι ανατρεπτική και νικηφόρα στο σήμερα! Να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, την εκπαίδευση και τη ζωή. Να αποδείξουμε το αυτονόητο: Είναι λίγοι, είμαστε πολλοί, μπορούμε να νικήσουμε!
Να στηρίξουμε παντού τις πρωτομαγιάτικες ανεξάρτητες απεργιακές συγκεντρώσεις!
Συγκέντρωση εργατικής Πρωτομαγιάς, Μουσείο, 10.30 π.μ.