Για ακόμη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες εργατικού ατυχήματος που έγινε στο Δήμο Περιστερίου στον τομέα της καθαριότητας όταν υπάλληλος έπεσε από το σκαλοπάτι απορριμματοφόρου και χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι, ευτυχώς όμως χωρίς να συμβούν τα χειρότερα. Ο υπάλληλος κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του αισθάνθηκε αδιαθεσία και λιποθύμησε, πέφτοντας έτσι από το απορριμματοφόρο.
Τα εργατικά ατυχήματα τον τελευταίο καιρό όλο και αυξάνονται με αρκετά από αυτά να είναι θανατηφόρα, όπως αυτό του προηγούμενου μήνα στο Δήμο Ασπροπύργου. Η έλλειψη μέτρων ασφαλείας και προστασίας των εργαζομένων, η 24ωρη λειτουργία υπηρεσιών, η πίεση προς τους εργαζόμενους για να βγει η δουλειά «όσο πιο γρήγορα» και με όσο λιγότερες προσλήψεις είναι δυνατόν είναι αυτά που οδηγούν στο αποτέλεσμα των εκατοντάδων τραυματιών και δεκάδων νεκρών και όχι η «κακιά στιγμή» ή το «κακό ριζικό», όπως προσπαθούν να μας πείσουν δήμαρχοι και κυβέρνηση.
Κυβέρνηση και δήμοι είναι οι υπεύθυνοι πρώτα από όλους, αφού σε πλήρη σύμπλευση με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχεδιάζουν και εφαρμόζουν αντεργατικά μέτρα. Βλέπουν ως κόστος την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, καθώς και την ανανέωση μηχανημάτων και υποδομών, θυσιάζοντας ζωές, γιατί «πώς να συντηρηθούν, εδώ δεν έχουμε να προσλάβουμε μόνιμο προσωπικό». Παράλληλα, μειώνουν το προσωπικό στους δήμους την ίδια στιγμή που οι ανάγκες των δήμων παραμένουν ίδιες ή και επιβαρύνονται, με το βάρος να πέφτει στις πλάτες των λίγων που κατάφεραν να μην απολυθούν και στους συμβασιούχους.
Για μας, τα εργατικά ατυχήματα, είτε κάποιος γκρεμίζεται από μια σκάλα λόγω ελλιπών μέτρων ασφαλείας, είτε αισθάνεται αδιαθεσία λόγω προβλήματος υγείας και λιποθυμάει την ώρα που εργάζεται, είχαν, έχουν και θα έχουν υπαίτιο. Ήταν, είναι και θα είναι, δηλαδή, εγκλήματα εργοδοτικά, είτε εργοδότης είναι το κράτος, είτε ιδιώτης, και πάντα με την κυβέρνηση να έχει τεράστιες ευθύνες για τις δολοφονικές πολιτικές που εφαρμόζει. Υποχρηματοδότηση, έλλειψη μέσων προστασίας και συντήρησης, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανεργία, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, χτύπημα του συνδικαλισμού, αυτά θέτουν τη ζωή των εργαζόμενων σε κίνδυνο.
Η επιδίωξη από τη μεριά του κεφαλαίου για τη μεγαλύτερη κερδοφορία εμφανέστατα δεν υπολογίζει ανθρώπινες ζωές. Οι διεκδικήσεις των εργαζομένων και η επανακατοχύρωση καλύτερων θέσεων σε αυτό το πεδίο δεν πρόκειται να χαριστούν είτε στα πλαίσια μιας μικρής επιχείρησης, είτε σε επίπεδο τοπικού κράτους. Η πάλη ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τον εργασιακό μεσαίωνα που προωθείται με κάθε τρόπο, με νομοσχέδια και ρυθμίσεις fast-track, με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές διαχείρισης της ανεργία (βλ. κοινωφελή προγράμματα) και με κάθε άλλο μέσο που το κεφάλαιο κρίνει σκόπιμο στον πόλεμο που έχει κηρύξει, συνδέεται άμεσα με αυτές τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Δεν θα συνεχίσουμε να ζούμε στη σύγχρονη σκλαβιά! Όχι άλλο αίμα για τα κέρδη τους! Να μη ζήσουμε άλλο εργατικό “ατύχημα”!
Απαιτούμε:
ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ ΥΛΙΚΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ & ΜΕΣΩΝ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ. ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ.
ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝA ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΠΡΆΣΙΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙOΤΗΤΑ.
ΕΡΓΑΣΙΑ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΜΑΣ ΣΕ «ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ».
ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΣΠΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΗΣ – ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟ 8ΜΗΝΟ.
ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ.