Ξεκίνησε από την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου η υποβολή αιτήσεων για τη συμμετοχή στο νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ «Ενίσχυση της απασχόλησης 40.000 αμειβόμενων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, με μετατροπή της σύμβασης παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών σε σύμβαση εξαρτημένης εργασίας». Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΟΑΕΔ, το πρόγραμμα επιχορηγεί για 12 μήνες τις επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζόμενους με συμβάσεις παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών, προκειμένου να τις μετατρέψουν σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας με καθεστώς πλήρους απασχόλησης με ανώτατο όριο επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών (!!) 350 ευρώ το μήνα. Εν δυνάμει ωφελούμενοι του προγράμματος είναι όσοι αμείβονται με ΔΠΥ και έχουν το πολύ δύο εργοδότες, αλλιώς στην περίπτωση όπου ο εργαζόμενος έβρισκε και τρίτο εργοδότη είναι αναγκασμένος να βγει από τη ρύθμιση που προβλέπει επιμερισμό του ασφαλιστικού κόστους και οι προηγούμενοι εργοδότες απαλλάσσονταν από την υποχρέωση καταβολής εισφορών.
Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις υποστηρίζουν ότι αυτό το πρόγραμμα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη ψευδή δηλωμένη απασχόληση, όπου ένας ουσιαστικά μισθωτός εμφανίζεται ως αυτοαπασχολούμενος, αλλά και να καταπολεμήσει την ανεργία. Κάπως έτσι υποστηρίζονται οι δηλώσεις περί ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας και οι υποσχέσεις για έξοδο από την κρίση μέχρι τον επόμενο Αύγουστο. Ο νόμος Κατρούγκαλου έχει νομιμοποιήσει έναν εργασιακό μεσαίωνα αυξάνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές στα ύψη, οπότε οι εργοδότες προκειμένου να αποφύγουν να αναλάβουν το ασφαλιστικό κόστος που τους αναλογεί και να μην επιβαρυνθούν παραπάνω προχώρησαν σε μειώσεις μισθών (μιας και για τους αυτοαπασχολούμενους δεν υπάρχει κατώτατος μισθός αλλά μόνο αμοιβή για εκτέλεση έργου), απολύσεις ή αδήλωτη εργασία. Έτσι, οι εργοδότες απαιτούσαν να υπογράψουν σύμβαση με «μπλοκάκι», όπου το αξιοποιήσαν ώστε να απαλλάσσονται από τις ασφαλιστικές εισφορές κ τις συνέπειες του εργατικού δικαίου.
Η κυβέρνηση και το υπουργείο εργασίας με την εγκύκλιο για τα «μπλοκάκια» που είχε ανακοινώσει στις αρχές του έτους και όλες τις ρυθμίσεις που προέβλεπε, στην ουσία βάζει τον εργαζόμενο έρμαιο των εργοδοτών σε μια προσπάθεια να αποδείξει τη σχέση εργασίας που έχει με τον εργοδότη του ώστε να τον αναγκάσει να πληρώσει τις δικές του εισφορές και να μην τις χρεωθεί ο ίδιος ο εργαζόμενος μέχρι να εκδικαστεί το θέμα. Επωμίζεται, τελικά, όλη την ευθύνη απόδειξης εξαρτημένης εργασίας ο εργαζόμενος, ο οποίος παραμένει ανυπεράσπιστος απέναντι στην επιθετικότητα των εργοδοτών, αναγκάζεται να δεχτεί τις δυσμενέστερες ατομικές συμβάσεις, να θυσιάσει όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας (άδειες, δώρα, επιδόματα, προστασία από ομαδικές απολύσεις κ.ά.) αφού δεν δηλώνεται ως μισθωτός αλλά ως αυτοαπασχολούμενος, παρόλο που δουλεύει με όλες τις συνθήκες ενός μισθωτού. Έτσι, ο εργοδότης δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντι στο εργαζόμενο βάσει της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, αφού ο εργαζόμενος είναι με το λεγόμενο «μπλοκάκι», δεν αναγκάζεται να πληρώσει εργοδοτικές εισφορές και υπερωρίες, δώρα κλπ.
Στο όνομα, λοιπόν, της «υγιούς επιχειρηματικότητας» η κυβέρνηση μέσω της εγκυκλίου νομιμοποιεί και διαιωνίζει την αμοιβή με ΔΠΥ, που υποκρύπτει σχέση εξαρτημένης μισθωτής εργασίας. Ενώ πουθενά δεν έχει νομοθετηθεί το ΔΠΥ ως μισθωτή εργασία αν ήθελε πραγματικά να περιορίσει τα «μπλοκάκια» θα έπρεπε να τα καταργήσει τώρα αντί να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις να προσλάβουν μισθωτούς εργαζόμενους, που έτσι κι αλλιώς στην ουσία είναι ήδη μισθωτοί. Αντί να δοθεί μια λύση έτσι ώστε τουλάχιστον να επιβληθεί πραγματικά (!) ο επιμερισμός τους ασφαλιστικού κόστους, εν τέλει μέσω του προγράμματος «πρώτης πρόσληψης» δίνονται κίνητρα στους εργοδότες να μετατρέψουν τη σχέση εργασίας και μάλιστα με επιδοτήσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν ως επιδόματα ανεργίας.
Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τις επιπτώσεις που θα έχει το συγκεκριμένο μέτρο αφού με αυτό τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στον εκάστοτε εργοδότη να χρησιμοποιήσει το πρόγραμμα ως πίεση για μειώσεις μισθών συμπιέζοντας το εργασιακό κόστος προς τα κάτω προκειμένου να ενταχθεί η επιχείρηση στο πρόγραμμα ή ακόμα να ενισχύσει τη μαύρη εργασία και να αποφύγει μια και καλή την πληρωμή ασφάλειας του εργαζομένου. Επομένως, το πρόγραμμα μόνο λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και των υψηλών εισφορών των εργαζομένων δεν είναι, αλλά τελικά διευρύνει την «ανακύκλωση» της ανεργίας, νομιμοποιεί τη μαύρη εργασία και δεν προστατεύει τις θέσεις εργασίας και τους εργαζόμενους που τις καλύπτουν. Συνεπώς, δεν προβλέπει καμία ουσιαστική προστασία για τον εργαζόμενο καθώς δεν εμποδίζει τις απολύσεις αρκεί να υπάρχει προηγούμενη πρόσληψη, με μόνη προϋπόθεση την διατήρηση του συνολικού αριθμού των απασχολούμενων στην επιχείρηση.
Η κοροϊδία δεν έχει τέλος από μεριά της κυβέρνησης. Πρώτον, το πρόγραμμα καλύπτει μόνο 40.000 ενώ οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι αγγίζουν τους 300.000, δηλαδή ένα ελάχιστο ποσοστό αυτών. Δεύτερον, χρηματοδοτεί εταιρίες μέσω του ΟΑΕΔ για να μετατρέψουν σε μισθωτούς τους εργαζόμενους με μπλοκάκια ενώ θα έπρεπε να τα καταργήσει χωρίς δεύτερη σκέψη, να αυξήσει τους μισθούς των εργαζομένων και να εξοφλήσει τα χρωστούμενα σε εργαζόμενους που αφήνει απλήρωτους για τόσο καιρό. Τρίτον, εφόσον το πρόγραμμα καλύπτει την πρόσληψη για 18 μήνες (από τους οποίους η εταιρεία θα χρηματοδοτείται τους 12, οπότε μετά μένει ένα ερωτηματικό πως θα πληρώνει τον εργαζόμενο), ο εργαζόμενος πάλι θα πρέπει να βγει στην αναζήτηση εργασίας με αποτέλεσμα να μην έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Σαν συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι η εργοδοσία μόνο χαμένη δεν θα βγει, μιας και είτε με το νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, είτε με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ή ο εξατομικευμένος καθορισμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων συνεχίζουν να δημιουργούν εργαζόμενους πολλαπλών ταχυτήτων, ευέλικτοι και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι για χάρη της εργοδοσίας.
Η «ανάπτυξη» λοιπόν για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάπως έτσι μάλλον εννοείται. Επενδύοντας στις χαμηλές προσδοκίες από τη μεριά των εργαζομένων και στην ανοχή οποιονδήποτε όρων προκειμένου να εργαστούν κάπου για να επιβιώσουν, εφαρμόζονται οι πιο αντιλαϊκοί νόμοι, που έχουν συμφωνηθεί ήδη με την ΕΕ, όπου με τέτοιες ρυθμίσεις και προγράμματα προσπαθούν να τους «ωραιοποιήσουν», αφήνοντας τον πυρήνα των εργασιακών σχέσεων άθικτο.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· Κατάργηση του ΔΠΥ ως μορφή εξαρτημένης εργασίας
· Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
· Κανονικές προσλήψεις με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς καμία μείωση των αποδοχών! Να πληρώσει επιτέλους η εργοδοσία το κόστος για την ασφάλιση
· Υπογραφή αξιοπρεπών συλλογικών συμβάσεων εργασίας