Γιατροί λάστιχο-λίγα λόγια για το νόμο που διαλύει τις ζωές μας
Της Μαρίας Καραμπέλη, ειδικευομενης γιατρού και μέλους του σχηματος “Ενωτικο κινήμα για την ανατροπη”
Λίγες μέρες πριν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχώρησε με διαδικασία “fast track” στην ψήφιση ενός επαίσχυντου νομοσχεδίου που αφορά τις εργασικές σχέσεις των γιατρών με τις ρυθμίσεις να στοχεύουν ιδίως στο ωράριο, σε αυτό δηλαδή που λογίζεται σαν χρόνος εργασίας. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτή η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ θέλει να τσακίσει όλες τις εργατικές κατακτήσεις των προηγούμενων δεκαετιών. Όσα κατακτήθηκαν με τους αγώνες και το αίμα των εργαζομένων, πρέπει να ισοπεδωθούν στο βωμό της κρίσης του σάπιου συστήματός τους. Έτσι λοιπόν, αφού προηγήθηκαν οι τερατώδεις αλλαγές στον ασφαλιστικό νόμο, αφού έχουν μειώσει μισθούς, έχουν προσθέσει πόσους φόρους, έχουν χτυπήσει το διακαίωμα στην πρώτη κατοικία, προσπαθούν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία. Και τελικά αφού έχουν φτιάξει στρατιές νέων ανθρώπων που ισορροπούν ανάμεσα στην ανεργία και την μαύρη και ελαστική εργασία, έρχονται να συνθλίψουν ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους και να τσακίσουν ακόμα περισσότερο το νέο γιατρό.
Ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα;
Οι ειδικευόμενοι γιατροί είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους μέσα στο Ε.Σ.Υ. Είναι αυτοί που δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, τουλάχιστον εννιά και δέκα ώρες ημερισίως. Είναι αυτοί που στελεχώνουν τα τμήματα των επειγόντων περιστατικών ακόμα και με 24 ώρες συνεχόμενης δουλειάς. Είναι αυτοί που αποτελούν το αναλώσιμο δυναμικό για ένα σύστημα που προσπαθεί να καλύψει τις λεγόμενες «τρύπες» που προκύπτουν από την υποστελέχωσή του. Είναι αυτοί που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εκπαιδευτούν, όχι για να φτιάξουν παχυλούς ατομικούς φακέλους προσόντων και να χαθούν μέσα σε ένα ατέρμονο παιχνίδι κοινωνικού κανιβαλισμού, αλλά για να αποκτήσουν πλήρη εποπτεία του αντικειμένου τους προκειμένου να παρέχουν υψηλής ποιότητας δημόσια και δωρεάν περίθαλψη για όλους. Είναι αυτοί που δέχονται τα καψόνια των μεγαλοδιευθυντών και καθηγητάδων για να έχουν μια θέση σε ένα χειρουργείο και, όπως το αντιλαμβάνονται, περισσότερες ιατρικές ευκαιρίες. Είναι αυτοί που το σύστημα τους θεωρεί τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Είναι όμως και αυτοί που το υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο Ε.Σ.Υ χρειάζεται για να προσφέρουν υπηρεσίες ορισμένου χρόνου προκειμένου να μην καταρρεύσει.
Μα καλά, αφού αυτή είναι η πραγματικότητα, θέλετε να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν;
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου διαρρήγνυε τα ιμάτιά της πως πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που έρχεται να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας των γιατρών καθιερώνοντας τις 48 ώρες ως χρόνο εργασίας. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν φριχτά ψέυδη που τα αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε διαβάσει τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Ας δούμε λοιπόν τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε:
-Ενσωματώνει όλες τις αντιδραστικές Ευρωπαϊκές οδηγίες που ελαστικοποιούν το ωράριο.
-Χτυπάει στην καρδιά των εργασιακών σχέσεων. Καταργεί το σταθερό, ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας των γιατρών. Το 48ωρο που επικαλούνται γίνεται 60 ωρο με υπεύθυνη δήλωση και ευθύνη του ίδιου του γιατρού (opt out). Με άλλα λόγια ο κάθε γιατρός θα αναλαμβάνει με υπεύθυνη του δήλωση την ευθύνη για κάθε ιατρικό λάθος που μπορεί να επέλθει λόγω υπερκόπωσής του. Μάλιστα με τα “εντέλλεσθε” που δίνουν και παίρνουν, τα φαινόμενα αυθαιρεσίας και αυταρχισμού διοικήσεων και διευθυντών που πολλαπλασιάζονται, τα περί «ελεύθερης συναίνεσης του γιατρού» είναι καθαρή κοροιδία. Έτσι λοιπόν, με δεδομένες τις τραγικές ελλείψεις σε γιατρούς το 60ωρο θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
-Καταργούνται τα ρεπό (οι ημέρες ανάπαυσης μετά από κάθε ενεργό εφημερία) που αποτελούν κατάκτηση του νοσοκομειακού κινήματος από τη διετία των αγώνων 2007-2009 και όχι φυσικά παραχώρηση κάποιας κυβέρνησης.
Το πιο αισχρό, λοιπόν, νομοθέτημα όσον αφορά τα κλαδικά θέματα των νοσοκομειακών γιατρών βρήκε τις πρώτες αντιδράσεις από ένα νοσοκομειακό κίνημα που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί και να απαντήσει με απεργιακό αγώνα και ανυπακοή στην πράξη. Και όλα αυτά γιατί όχι απλά διαλύονται οι ζωές δεκάδων γιατρών αλλά γιατί θα έχουν και άμεσο αντίκτυπο στους ίδιους τους ασθενείς και στη δυνατότητά τους να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Γι αυτό όλοι οι νέοι γιατροί πρέπει να μπούμε στην πρώτη γραμμή της μάχης. Μια μάχη που πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος για εμάς και για τους ασθενείς μας. Μια μάχη που πρέπει θα αγκαλιαστεί από το σύνολο του εργατικού –λαικού κινήματος να συνδεθεί με τον αγώνα συνολικά της νεολαίας για μόνιμη και σταθερή δουλειά που θα στοχεύει στην ανατροπή όχι απλά αυτού του εκτρώματος αλλά συνολικά των μνημονίων, της κυβέρνησης και της επίθεσης που εξαπολυεται από το μάυρο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Για να υπερασπιστούμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζούμε με αξιοπρέπεια και να παρέχουμε υψηλής ποιότητας δημόσια και δωρεάν περίθαλψη για όλους.