Για όλους εμάς που είμαστε άνεργοι, που δουλεύουμε ανασφάλιστοι, με μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής, για όλους εμάς στα βάουτσερ, στην κοινωφελή εργασία ή όποια άλλη ονομασία σκεφτούν για τη δουλεία του ΕΣΠΑ, το ερώτημα είναι κατά πόσο μας αφορά η «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού. Για κυβερνήσεις, ΕΕ κι αφεντικά, οι αντιδραστικές τομές που επιχειρούνται είναι άρρηκτα δεμένες με την ανάταση της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της καπιταλιστικής οικονομίας. Για όλους εμάς το ασφαλιστικό συνδέεται τόσο με τις αμοιβές, τις παροχές και την υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια, και τις συντάξεις, όσο και με το συνολικό «σχέδιο ζωής» κάθε ανθρώπου.
Μιλούν για την βιωσιμότητα των ταμείων και οπλίζονται με τα επιχειρήματα που αποδεικνύουν την ανάγκη των μέτρων. Δεν μιλούν βέβαια για τα αποθεματικά που έγιναν χρηματιστηριακά προιόντα, δεν μιλούν για το κούρεμα των ομολόγων που εξαφάνισε εκατομμύρια από τους κόπους των ίδιων των εργαζομένων. Από τη δική τους σκοπιά είναι αυτονόητο ότι το βάρος αυτό πρέπει να πέσει στις πλάτες μας. Από τη δική μας σκοπιά, όμως, είναι ορατό ότι ο πλούτος που παράγεται επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες μας. Κι ανάγκη μας είναι όσο εργαζόμαστε να έχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για μας και τις οικογένειές μας, έχουμε ανάγκη φτάνοντας σε μια ηλικία να μην εργαζόμαστε πλέον για να ζήσουμε. Όμως όσο ο πλούτος αυτός συντηρεί την κερδοφορία των λίγων, οι πολλοί θα θυσιάζουν όλο και περισσότερα.
Η διεκδίκηση της ζωής μας, λοιπόν, περνάει μέσα από την απόσυρση του νομοσχεδίου. Αν περάσει αυτό το νομοσχέδιο θα σκληρύνει περαιτέρω το καθεστώς σύγχρονης σκλαβιάς στους χώρους δουλειάς. Οι και καλά αυξημένες εργοδοτικές εισφορές θα μετακυληθούν πάνω μας! Θα αυξηθεί η μαύρη εργασία η οποία ούτως η άλλως στην Ελλάδα είναι εκτεταμένη κ αποτελεί βασική μορφή του εργασιακού μεσαίωνα, πλάι στη “νόμιμη”-χρηματοδοτούμενη από την ΕΕ ανασφάλιστη εργασία (κοινωφελή, voucher κτλ). Ενώ οι νέοι σε μια σειρά από επαγγέλματα, που εδώ κ χρόνια δουλεύουν με μπλοκάκι χτυπιούνται χωρίς έλεος από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο – περισσότερο από κάθε άλλη ηλικιακή κατηγορία – οδηγούνται βίαια στην ανεργία κ τη μετανάστευση! Φυσικά δεν αρκεί η απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αλλά χρειάζεται να επιβληθούν από εργαζόμενους και νεολαία μια σειρά από μέτρα που να μπλοκάρουν τον εργασιακό μεσαίωνα κ να αναιρούν την ανασφάλεια που επικρατεί στους χώρους δουλειάς. Ζητάμε να έχουμε ασφάλιση για όλα τα χρόνια μετά το πέρας της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, είτε εργαζόμαστε είτε είμαστε άνεργοι είτε φοιτούμε σε κάποια σχολή, όλο το κόστος της ασφάλισης να βαραίνει κράτος/εργοδότες.. Ζητάμε ένα ένσημο για κάθε ώρα δουλειάς, καταργώντας στην πράξη τη διαφορετική ασφάλιση ανάλογα με τη μορφή εργασίας-αίτημα που πάει χέρι χέρι με το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ζητάμε σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας ή με το πέρας του 60ου έτους, βλέποντας πώς με αυτόν τον τρόπο η ανεργία με τα τρομακτικά της ποσοστά στο σήμερα θα μπορούσε να έχει μία λύση.
Όλα αυτά είναι αιτήματα που απαιτούμε να πραγματοποιηθούν και παλεύουμε για αυτά. Χωράει όμως στο πλάι μας ο αστικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ, αυτών που υποτάσσονται στις επιταγές των εκάστοτε κυβερνήσεων, αποδεχόμενοι τη χειρετέρευση των όρων της δικής μας ζωής; Δεν υπάρχει αμφιβολία- η λύση βρίσκεται μακριά από την κοροιδία τους, στην οργάνωσή μας και την πάλη εμάς των ίδιων για τους εαυτούς μας!
Συγκέντρωση Σάββατο 16.01.2015, Χαυτεία, 11.15 και συμμετοχή στο συλλαλητήριο ενάντια στην κατάθεση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό